MENU
Dzieciece senatorium /szpital w Kamiennej Gorze. Ten po lewej usmiechniety chlopczyk to jestem ja. Juz moglem wstac. Przez dwa lata lezalem w gipsie od stop do glowy .Rece nogi i posladki mialem granatowe od serii zastrzykow. Bol stanu zapalnego rdzenia kregowego kregoslupa jest niewyobrazalny . Bylem malym dzieckiem ale pamietam obryzione przeze mnie metalowe prety od wezglowia lozka .Gryzlem je z bolu . Pielegniarki nade mna plakaly . Lekarze dawali mi tylko kilka procent szansy ze przezyje i znikome ze jak przezyje to bede chodzil. Dzisiaj jestem doroslym mezczyzna ,100 % zdrowy ,biegam ,chodze .Przed laty uprawialem czynnie sport. Od tamtych tragicznych dni minelo kilkadziesiat lat lecz ten bol bede pamietal przez cale zycie.Nie ma takiej skali nie ma takiego slowa zeby opisac ten przerazliwy bol . Krzyk dziecka,zabraklo glosu , placz zabraklo lez , pozostaly metalowe prety lozka w ktore sie wgryzalem. Pisze to do wszystkich ludzi ktorzy dzisiaj cierpia po wypadkach z urazem kregoslupa . Kochani nie poddawajcie sie ,walczcie tak jak ja walczylem.Wierzcie ze przyjdzie taki czas ze staniecie na wlasne nogi .Ja tego dokonalem wiec wy takze potraficie.Ja w szpitalu nie mialem nawet wlasnych butow bo nikt nie przypuszczal ze stane kiedykolwiek na nogi. Moj pierwszy krok zrobilem w pielegniarki butach. Niepewny na trzesacych sie nogach ale pierwszy .Gdy bylem juz starszy ,chodzilem po gorach,uprawialem sport,pilka nozna,lekka atletyka etc. Sercem i mysla jestem z wami . Ryszard

Dodał: Weby° - Data: 2018-03-22 11:43:40 - Odsłon: 1255
lipiec 1962

Data: 2017:10:25 07:25:54   ISO: 50   Ogniskowa: 4.15 mm   Aparat: Apple iPhone 6s Plus   Przysłona: f/2.2   Ekspozycja: 1/15 s  


W 1898 r. powstaje koncepcja budowy sanatorium przeciwgruźliczego w Kamiennej Górze. W tym celu utworzono związek miast fundatorów Fundacji Cesarzowej Augusty (Kaiserin-Augusta-Stiftung), który rozpoczął pozyskiwanie środków od arystokracji i budowę licznych szpitali. W 1901 r. rozpoczęto na wysokości 504 m npm. budowę szpitala na 70 łóżek na zalesionym południowym zboczu Góry Sanatoryjnej, oddzielającej Kamienną Górę od Czadrowa. Budowę zakończono w 1904 roku. Szpital nazwano Kaiserin Auguste-Victoria Volksheilstatte na cześć żony cesarza Niemiec Wilhelma II. Pierwszym dyrektorem szpitala został Richard Libawski, Polak z pochodzenia. Do walki z gruźlicą wielonarządową, wykorzystywał potwierdzone już w walce z tuberkulozą walory klimatyczne nasłonecznionego zbocza, osłoniętego od karkonoskich podmuchów. W 1907 r. dobudowano skrzydło na 165 łóżek żeńskich. Jest to część pawilonu I w której obecnie znajduje się oddział reumatologiczny. W latach 1919-1923 r. zrealizowano budowę pawilonu II - dziecięcego na 422 łóżka. Pawilon II otrzymuje nazwę Cesarza Wilhelma II. Dyrektorem II pawilonu zostaje dr Veise. Po pierwszej wojnie światowej w szpitalu leczono również ofiary grypy hiszpanki. W czasie II wojny światowej zakład przyjmuje rannych żołnierzy niemieckich, głównie lotników Luftwaffe.

Od maja 1945 roku sanatorium znalazło się w granicach administracyjnych Kamiennej Góry. Sanatorium przejęło Wojsko Polskie i pod zarządem wojskowym w szpitalu znajdowało się 500 chorych, w tym 300 dzieci. W 1946 r. sanatorium przejmuje ZUS i podporządkowuje Dyrekcji Zarządu Dolnośląskich Uzdrowisk w Szczawnie Zdroju z dyrektorem Olgierdem Buraczewskim na czele. W drugiej połowie 1946 r Sanatorium w Kamiennej Górze zostało włączone do Zespołu Sanatoriów w Krzyżatce /obecnie Kowary/, gdzie dyrektorem naczelnym był dr Pajerski . W roku 1948 Sanatorium usamodzielniło się, a dyrektorem naczelnym został Józef Michel, ftyzjatra. Szpital ma 200 łóżek dla dorosłych i 70 dla dzieci chorych na płuca. 80 łóżek dla dzieci chorych na gruźlicę kostno-stawową i 250 łóżek dla dzieci chorych na gruźlicę węzłowo-płucną. Szpital zatrudnia wówczas tylko 6 lekarzy, Do Sanatorium przybył wówczas dr Stanisław Radwan z grupą 120 chorych dorosłych z Ząbkowic Śląskich. Został mianowany wicedyrektorem do spraw lecznictwa. Funkcję tę pełnił do lutego 1957r. Zapoczątkował w szpitalu leczenie gruźlicy kostno-stawowej chirurgicznie w większym zakresie, co spowodowało przekwalifikowanie szpitala w 1952 roku na Państwowe Sanatorium Gruźlicy Kostno-Stawowej im. dra Janusza Korczaka dla chorych z terenów Polski południowej i zachodniej.

Od lat 50. datuje się ścisła współpraca z Kliniką Ortopedii AM Wrocław, szpital w Kamiennej Górze staje się Oddziałem Ortopedii Wojewódzkiego Szpitala z doc. dr med. Józefem Kowalskim a następnie z doc. dr J. Jastrzębskim, z doc. dr W. Kowalskim, z doc. dr G. Świderskim oraz dr habil. A. Walem. Od początku Sanatorium współpracuje z ośrodkiem warszawskim z prof. S. Malawskim. W 1954 r. przybywa do Sanatorium lek. med. - chirurg dziecięcy Walerian Kozłowski, szybko ukończył specjalizację z ortopedii, szczególnie specjalizując się w gruźlicy kostno- stawowej. Pełnił funkcję dyrektora naczelnego od 1956 r. do 1974 r. W tym czasie wprowadził zdobycze nowoczesnego lecznictwa gruźlicy kostno- stawowej (gks) w pełnym kompleksie leczenia klimatycznego, dietetycznego, farmakologicznego, chirurgicznego, zaopatrzenia ortopedycznego uzupełnione nauczaniem dzieci w zakresie szkoły podstawowej i średniej w szkole przy Sanatorium (szkołę ukończyło maturą ponad 700 osób!). Jako doskonały praktyk przyczynił się czynnie do radykalnego zwalczania skutków tej niezwykle groźnej choroby w skali kraju Jako dobry organizator zrobił wiele dla dla modernizacji zakładu. Skutki konsekwentnie realizowanej ustawy z 1952 r. o zwalczaniu gruźlicy w Polsce zaczęły być odczuwalne już na początku lat sześćdziesiątych. Wyraźny spadek zachorowalności dzieci na gks, spowodował, że zaczęto przyjmować dzieci z mniejszych ośrodków w kraju. W roku 1964 zlikwidowano odziały dziecięce z powodu niedoboru pacjentów. Resztę dzieci przekazano do Państwowego Sanatorium im. J. Krasickiego w Otwocku k. Warszawy, gdzie do dziś leczy się dzieci z gks. W latach 1968-1977 na terenie sanatorium funkcjonuje Uniwersytet Powszechny dla kuracjuszy i personelu.

W Państwowym Sanatorium Gruźlicy Kostno-Stawowej w 1974 r. chorzy na gruźlicę czynną stanowili zaledwie około połowy leczonych pacjentów. Pozostali pacjenci, to przyjeżdżający na badania kontrolne, a właściwie na rekreację ozdrowieńcy po gks, w tym nie liczono wznowy ponieważ liczba zachorowań ciągle malała. Stopniowo zaczęto zmieniać profil lecznicy, lecząc coraz więcej chorych ortopedycznych z niegruźliczymi dysfunkcjami w narządach ruchu. Uwzględniano w leczeniu nadal warunki sanatoryjne, leczenie klimatyczne, farmakologiczne, chirurgiczne coraz ściślej wiążąc się z procesem rehabilitacji. Od 1974 r. zaczęto modernizować oddziały. W 1978 roku otrzymał status Szpitala Specjalistycznego Chorób Narządu Ruchu.

Od połowy 2001 roku szpital przekształcono w Dolnośląskie Centrum Rehabilitacji im. J.Korczaka. Centrum specjalizuje się w kompleksowym leczeniu schorzeń narządu ruchu, ze szczególnym uwzględnieniem: traumatologii, ortopedii, reumatologii, wad rozwojowych narządu ruchu u dzieci i dorosłych. Ośrodek posiada rozwinięte zaplecze rehabilitacji, kinezyterapii i fizykoterapii w tym unikalną komorę niskotemperaturową. W ostatnich latach rozszerzono profil działalności o rehabilitację kardiologiczną.

(moose - różne źródła w tym nieistniejąca już strona www Piotra Czajkowskiego)

  • /foto/7152/7152844m.jpg
    1913
  • /foto/5908/5908891m.jpg
    1915 - 1920
  • /foto/4986/4986819m.jpg
    1915 - 1925
  • /foto/4133/4133788m.jpg
    1917
  • /foto/7045/7045358m.jpg
    1920 - 1930
  • /foto/10626/10626364m.jpg
    1921
  • /foto/3373/3373096m.jpg
    1975 - 1980
  • /foto/7173/7173730m.jpg
    1976
  • /foto/5310/5310159m.jpg
    1984
  • /foto/5184/5184154m.jpg
    2014
  • /foto/5244/5244545m.jpg
    2014

Weby°

Poprzednie: Panoramy Lubawki Strona Główna Następne: Raszów


maras | 2023-01-08 23:36:22
Obróciłem.